Trzy osoby obejrzały, z czego dwie oceniły anime jako dobre, a pozostała jedna osoba nic nie wskazała ;p Kolejne dwie nie chcą obejrzeć Hataraku Maou-sama, zaznaczyły też że nie mają zdania w tej sprawie.
Gomenasai ;_; Kompletnie nie mam chęci do pisania tego bloga - aktualnie czytam książki (a co mi tam - zrobię reklamę portalowi, który mnie ostatnio urzekł - Lubimy czytać. Jeśli ktoś ma konto, to zapraszam do znajomych - chętnie z kimś popiszę) i opycham się lodami. Mam nadzieję że ten chwilowy zastój jest spowodowany tylko upałem :)
Arisu jest na wakacjach gdzieśtam i nie wiem, kiedy wróci albo coś napisze. Jesteście zdani na mojego lenia :D
W tym tygodniu: Hellsing! (już widzę jak Arisu się cieszy ;D)
Hm. Jedna osoba obejrzała anime, za to trzy ją oceniły - nieźle :D
Kolejno jedna osoba spośród tych trzech uważa, że GTO jest beznadziejne, dobre i genialne. Trzy chcą obejrzeć, jedna nie ma takiego zamiaru, a jeszcze jedna (Yasha, jesteś w tej kwestii samotna ;)) już obejrzała.
Co do komentarza Yashy (odpiszę tutaj, żeby pytanie się nie powtórzyło): miałam ostatnio problem dodać piątą odpowiedź w ankiecie, ale zmieniłam przeglądarkę na chrome i wszystko ładnie mi śmiga :) Tak więc od kolejnej ankiety będzie pięć odpowiedzi w "Jak oceniasz..".
Oczywiście zachęcam was do podawania swoich typów :D
Pierwszym cesarzem Japonii i jednocześnie twórcą państwa był Jimmu. Te imię, oznaczające boga wojownika lub boska potęga, zostało mu nadane pośmiertelnie. Za życia znany był jako:
Wakamikenu no Mikoto (jap. Dostojny Któremu Przepadła Młodość)
Toyomikenu no Mikoto (jap. Dostojny Któremu Przepadły Bogactwa)
i moje ulubione - Kamuyamatoiwarehiko no Mikoto (Syn Słońca Który Opuścił Siedzibę Odgadując Bierność Duchów)
Według japońskiej mitologii był on synem bogini słońca Amaterasu oraz (wdech!) Amatsuhikohikonagisatakeugayafukiaezu no Mikoto. Niezależnie od tego, czy to prawda czy nie, dał on początek rodowi, który od tamtej pory władał Japonią. Żył 126 lat.
Cesarz i rodzina
Aktualnym, 125 cesarzem Japonii jest Akihito. 23 grudnia tego roku będzie obchodził 80 urodziny. Jego żona, Michiko jest pierwszą cesarzową w historii Japonii która nie pochodzi z arystokracji. Mają trójkę dzieci, synów Naruhito i Akishino (kolejno pierwszy i drugi w kolejce do tronu) oraz córkę Sayako, która wychodząc za mąż za zwykłego urzędnika miejskiego utraciła tytuł i prawo jej dzieci do tronu.
Znaczenie
Do 1945r. cesarz był postrzegany jako bóg. Po II wojnie światowej ojciec Akihito zrzekł się tego tytułu, a jego rola została ograniczona do reprezentacyjnej. Obecnie rodzina cesarska zajmuje się raczej dyplomatycznymi wyprawami do innych krajów i odwiedzaniem osób dotkniętych różnego rodzaju krzywdami. Jak określił cesarz Akihito na jednej z konferencji, najważniejsze są „płynące z głębi serca kontakty z ludem”. Mają bardzo symboliczne znaczenie.
Codzienność
Życie rodziny cesarskiej jest ściśle uporządkowane. Mimo że są oni jednymi z najważniejszych osób w państwie (nie zapominajmy o premierze i ministrach), nie mogą powiedzieć "dzisiaj nie odwiedzam żadnego szpitala ani nie udzielę wywiadu, przejdę się do restauracji w mieście". Są oni proszeni o wykonie różnych czynności. Odpowiednie osoby podpowiadają im, jakich gestów mają użyć, co mówić, czego nie robić. Nie mogą spotykać się z przyjaciółmi ani robić niczego samodzielnie. Ba! Żeby wykonać telefon, potrzebują zgody.
Masako
Doskonały przykład stanowi żona księcia Naruhito, księżna Masako Owada. Przez siedem lat, podczas których następca tronu starał się o jej rękę ciągle spotykał się z odmową. Zdawała sobie ona sprawę z ogromnych napięć na dworze oraz presji, która będzie na nią wywierana. Gdy podczas drugiej ciąży (podczas pierwszej poroniła) urodziła Naruhito córeczkę, Aiko (jap. dziecko miłości), pojawiły się głosy, że nie nadaje się na przyszłą cesarzową i że następca tronu powinien się z nią rozwieść. Po tym zdarzeniu Masako zrzekła się obowiązków i razem z córką wyprowadziła się z pałacu. Wpadła w depresję. Jednak mimo głosów rodziny, książę Naruhito postanowił pomóc wrócić do zdrowia żonie.
Po swoim pierwszym spotkaniu, na którym Owada używała płynnie angielskiego oraz rosyjskiego w rozmowie.:
Rodzina cesarska to nie ambasadorowie - syczał później rzecznik dworu. - Nie na tym polegają jej obowiązki. Od mówienia po angielsku ma tłumaczy. Ona ma się tylko uśmiechać, to jej jedyne zadanie.
***
Polecam wam cały artykuł o księżnej Masako. Najtrudniejszą sytuację mają tutaj kobiety, bo to one rodzą dzieci, a od 40 lat Japonia nie doczekała się męskiego potomka - mówię teraz o latach przed 2006, kiedy urodził się syn Akishino, Hisahito. Na szczęscie ze względu na to cała ta nagonka ucichła.
Trochę nieskładnie wyszła mi ta notka, bo ze względu na to, że dzisiaj już niczego więcej nie napiszę, próbowałam zmieścić wszystkie informacje w jak najmniejszej ilości tekstu. No ale mam nadzieję że da się to przeczytać :) Jakie są wasze opinie?
Przepraszam, że dopiero we wtorek, ale mam teraz masę spraw na głowie, w tym moją domową małpkę (czyt. brata). Nie chcę zapeszać, ale najpóźniej jutro możecie się spodziewać kolejnej dawki informacji o Japonii :)
Jeśli chodzi o No.6, to tutaj odpowiedzi są bardzo zróżnicowane. Anime obejrzały 3 osoby spośród ankietowanych (łohoho, ale to fajnie brzmi), drugie tyle chce to obejrzeć. Dwie osoby nie tkną No.6 ni kijem ni patykiem, a jedna osoba właśnie to ogląda.
Połowa z was twierdzi, że anime jest dobre (dwie osoby), jedna że jest genialne, a pozostałe 25% oceniło je na "może być".
Tutaj sprawa wygląda bardzo dobrze, choć takie miałam przeczucia. Ao no exorcist obejrzało 70% was, a 20% jest w trakcie. Jedna osoba chce obejrzeć. 88% oddanych głosów uznaje to anime za genialne, a tylko jedna osoba twierdzi, że jest dobre. Świetne wyniki :)
Zagłosowało was 10. Wypisujcie w komentarzach, jakie macie typy na ankietę, a takie zrobię :)
Tytuł: Black Blood Brothers
Czas trwania: 12 odcinków po około 24 minuty
Hongkong, 10 lat przed główna akcją. Ludzie dowiedzieli się o istnieniu wampirów- ci wypowiedzieli im wojnę. Część Nieumarłych postanowiła bronić ludzi przed tymi mniej pokojowo nastawionymi.
Mochizuki Jirou, szerzej znany jako Gin Tou (Srebrne Ostrze), jest słynnym, wręcz legendarnym bohaterem Świętej Wojny (tak powszechnie nazywano Wojnę w Hongkongu), wraz ze swoim dziesięcioletnim bratem- Kotarou, ma zamiar dostać się do Bezpiecznej Strefy- miejsca gdzie ludzie i wampiry żyją ze sobą w zgodzie. Ich podróż statkiem zostaje przerwana przez atak korporacji, który zmusza Jirou do ratowania swojego tonącego w morzu brata. A trzeba dodać, że Jirou jest szczególnie wrażliwy na światło słoneczne i wodę. Gdy udaje im się dostać na brzeg przed ciekawskimi gapiami ratuje ich Katsuragi Mimiko- pracowniczka korporacji. Ta jednak- w przeciwieństwie do grupy uderzeniowej- chce pomóc wampirom w dostaniu sie do Strefy.
Udaje im się to prawie bez problemu (napotkali drobne przeszkody, o których lepiej nie opowiadać), ale gdy już tam dotarli powstał drobny problem- do Bezpiecznej Strefy dostali się bardzo niebezpieczni osobnicy, tak zwane Bękarty Koowlona.
Według praw rządzących w tym anime ugryzienie zwykłego wampira nie zmienia- do tego trzeba dołożyć wypicie krwi gryzącego. Jednak gdy chodzi o Bękarty Koowlona, chcąc czy nie zmienią ugryzionego. Dlatego korporacja wytępiła ich podczas Świętej Wojny. Skoro jednak kilku przeżyło- i na dodatek dostało się do Strefy- trzeba ich było unieszkodliwić. I tu powraca sławny Gin Tou wraz z jeszcze silniejszym niż siebie , mieszkającym w Strefie Zermanem Clockiem, który nie ma zamiaru oddać Bękartom Koowlona swojego domu.
Jeśli chodzi o kreskę czy muzykę to nie mam absolutnie nic do zarzucenia (oprócz tego, że jest tylko jeden opening i ending ;_; )
