Shinto (jap. droga bogów) jest tradycyjną religią Japonii, charakteryzującą się politeizmem. Ciekawy jest fakt, że wierzenia shinto nie mają wspólnego kanonu i świętych ksiąg.
Kami
Kami oznacza bóstwo, ducha. Ta nazwa jest też wspólna dla wszystkich rzeczy, które posiadają nadprzyrodzone zdolności, przez co godne są czci. Kami odznaczają się dwoistą naturą, duchową i cielesną. Mogą to być np. zwierzęta, rośliny, wytwory człowieka, zmarli członkowie rodziny czy zjawiska natury.
"Święte duchy" mogą opuszczać swoje ciała i swobodnie przemieszczać się do innych. Zamieszkują świątynie, domy, lub właściwie wszystko, skończywszy na człowieku. Duchy mogą być przywoływane i przenoszone do konkretnych obiektów, np. amuletów, które stają się przez to obiektami sakralnymi.
Obrzędy
Domowy ołtarzyk nazywa się kami-dana (półka bogów rodziny). Mogą się na niej znajdować talizmany z pobliskiej świątyni lub pielgrzymki. Układa się przedmioty należące niegdyś do wybitnych przodków, tabliczki z ich imionami i często zdjęcia. Ofiaruje się bogom dary w postaci ryżu, ryb, wody czy soli.
Modlitwa wygląda następująco: należy stanąć przed ołtarzem, pokłonić się kilkakrotnie klaskając w dłonie i wygłosić swoje życzenie lub podziękowanie. Nie trzeba mówić, można także to "pomyśleć".
Torii
Torii (jap. miejsce dla ptaków), czyli brama o charakterystycznym kształcie, prowadząca do miejsc świętych (ptaki są uznawane za posłańców bogów). Tymi miejscami może być zarówno świątynia lub jezioro, w którym zamieszkuje kami, jak i przydomowy ogródek.
Torii symbolizuje przejście od "świata skończonego" - fizycznego świata ziemskiego, którego końcem jest śmierć, do "świata nieskończonego" będącego światem kami.
Największa brama torii znajduje się w chramie Itsukushima, mierzy ponad 16 metrów i istnieje od 1168 roku, choć obecna konstrukcja pochodzi z 1875.
Kapłani
Kannushi to strażnik i kapłan świątyni. Kiedyś termin ten odnosił się do głównego kapłana lub kogoś, kto został wyznaczony do posługi w pośrednictwie z bogami. Zadaniem kannushi jest opiekowanie się świątynią oraz celebrowanie rytuałów i świąt religijnych, np. odganiania złych duchów od nowonarodzonych dzieci przynoszonych do świątyni lub uczestniczenia w otwieraniu nowych firm itd.
Oprócz kannushi w świątyni shintoistycznej mają swoje miejsce także "święte dziewice", miko. Dawniej pełniły rolę prorokiń i medium, obecnie są to niezamężne dziewczyny zajmujące się różnego rodzaju posługami przy świątyniach, np. sprzedażą talizmanów lub wykonywaniem tradycyjnych tańców "kagura" z okazji świąt religijnych.
***
No i jest! Ze swojej strony chciałabym dodać, że torii wylądowało w szufladce "trzeba sobie coś takiego ufundować", tuż obok wiśni japońskiej. Osobno zrobię także notatkę o bóstwach japońskich.. ale nie będę zapeszać, bo to dopiero zamiar i zobaczymy, jak się z tym wyrobię czasowo. Tak więc - co o tym sądzicie?
słyszałam o tej religii (nawet kiedyś o niej wspomniałam u siebie na blogu) i muszę przyznać, że jest ciekawa ;) sama bym chciała ją wyznawać, lecz w Polsce jest no nie możliwe ^^
OdpowiedzUsuńTeż o tym słyszałam, ale jak zwykle kolejna notka oświeciła mnie w kwestii kultury i religii Japonii :D
OdpowiedzUsuńNotka jak zwykle bardzo ciekawa, i nawiązując do dopisku na dole bardzo chętnie poczytałabym też o japońskich bóstwach ^.^
Świetny blog ! ^^
OdpowiedzUsuńCiekawa jestem notki o bóstwach. Uwielbiam mitologię japońską. Była pierwszą moją książką jaką dostałam o Japonii. Przeczytałam ją chyba z sześć razy. Mitologiczne powstanie świata, rodzenie się bóstw itd! Cała historia ocieka krwią, zdradą i wszystkim naraz! ;]
Zapraszam do mnie, jeśli lubisz filmy azjatyckie, tudzież dramy ^^